U modernoj adaptaciji uvijek aktualnog komada Kuća lutaka redatelj Pietro Babina skoncentrirao se na dva lika te odabrao trenutak kada Nora napušta svog muža. Pretaći paralelno dvije radnje ? odnos između bračnog para na video ekranu te njihove sjene u pozadini Babina naglašava i treći segment predstave ? a to je dijalog koji se odvija neovisno o kretanju likova na platnu i otvaranja ustiju.
Polazeći od činjenice da je Henrik Ibsen pisao drame čija je radnja često vrlo spontana i prirodna Babina naglašava upravo svakodnevicu snimajući prizore iz ruke te jakom vizualnom stilizacijom.
Ispitujući odnos filmskog i kazališnog medija Pietro Babina ostvaruje novu vrstu kazališta koja se temelji na interakciji medija. I dok su primjerice filmovi nekad završavali odlaskom vlakova te njihovim perspektivnim gubljenjem u daljini u ovom slučaju video se približava slikarstvu, bilježi krupne planove lica te postaje na neki način statičan medij dok se pozornica u pozadini kreće i udaljava.
